1915 yılında girdiği Sanayi-i Nefise Mektebi’nde Warnia Zarzecki, Ömer Adil ve İbrahim Çallı’nın öğrencisi olan Şeref Akdik, 1925-28 yılları arasında Paris’te Albert Laurens’ın atölyesinde bulunur. “Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği”nin kurucuları arasında yer alan sanatçı, erken tarihli çalışmalarında, Padişah yönetiminden Cumhuriyet’e geçiş yapan Türkiye’nin toplumsal atılımlarını, gerçekleştirdiği reformların coşkusunu aktarır. Bugün İstanbul Resim ve Heykel Müzesi’nde yer alan “Harf İnkılâbı/Millet Mektebi” (1930), “Atatürk Telgraf Başında” (1934) ve “Köylüler Resim-Elişi Dersinde” (1936) adlı kompozisyonları onun Cumhuriyet’e bağlılığını simgeler. Cumhuriyet Halk Partisi’nin 1938-1943 yılları arasında düzenlediği “Yurt Gezileri” programı dahilinde 1940’ta İçel’e, 1943 yılında ise Erzincan’a gönderilen sanatçı, hem resim anlayışı hem de düşünce dünyası olarak bu projenin anlam ve ruhuna yakın durur. “Metalurji Atölyesi” adlı kompozisyon, sanatçının ‘Yurt Gezisi’ programında gerçekleştirdiği yapıtlarla benzerlikler taşır. Akdik, belgeselci tavrıyla yeni Cumhuriyet’in toplumsal, kültürel ve ekonomik hamlelerini görünür kılar. Çalışmalarında herhangi bir sanat üslubunun kesin etkileri görülmese de Akdik’in resim anlayışı, ressam-yazar Eşref Üren’in belirttiği gibi, “Degas’nın sağlam desene dayalı empresyonizmi” ile koşutluklar taşır.